درجامعه ای قدم میزنیم که دختران لبان سرد خود را سرخ تر میکنند تا شاید دل سیاه پر از هوس پسرها سرخ شود به بهانه ی عشق!
درجامعه ای زندگی میکینم که پسرانش ادای مجنون را در می آورند تا شاید تن لیلی های ساده را به دست آورند!
در جامعه ای اشک میریزیم که پسرانش چشمان هیز خود را در پس عینک دودی پنهان میکنند تا شاید دختران در شیشه ی سیاه عینک، چشمان صادق خویش را ببینند!
در جامعه ای می ایستم که دختران بر بوسه های خود قیمت میگذارند تا شاید پسران پولدار شریک آنها شوند!
در جامعه ای می اندیشیم که پسرانش خود را چون دیوار محکم تعریف میکنند تا شاید دختران تکیه کنند بر بازوی شیشه ای آنها!
دهانت را می بویند، مبادا گفته باشی دوستت دارم!
من میگویم حق دارند ، چون دوست داشتن های ما بو دار است... بوی سوء استفاده.... بوی خیانت..... بوی دروغ و بازی میدهد....!